روزای خوبی باهمتون سپری کردمو کلی چیزا از تک تکتون یاد گرفتم..
دیگه باید زحمتو بنا به دیلایلی کم کنم که نیازی به شرح نمی بینم..خلاصه همون عبارتای کلیشه ای که همه موقع خداحافظی میگنو دیگه من نمیگم..
به هر حال فرصتی بود برای اینکه با دید گاه های مختلف توی این دنیای مجازی آشنا بشم ..
آرزومند بهروزی وشادکامی برای بهترین دوستام ..
ایام به کام
کافی است انکار کنی کسی قرار نیست محاکمه شود.اما گاهی که استخوانهایت از درد روزمررگی و تفکرات حاشیه ای تیر کشید ، باز کردن شیار های زخمی ودمل چرکین روح ، حتی انزوا را برایت ترسناک می کند، وچیزی که از آن فرار میکنی جزء زبانی نیست که با آن می اندیشی یا تصور میکنی، وهمین ادبیاتی است که یا همه چیز است یا هیچ چیز .
بوی خوش تاریکی، حکایت زندگی پنهان اجنه ودیوان نیست بلکه روایت زتدگی درونی فردی است روان پریش که فرافکنی ذهن بیمار او آرکی تایپ های (زوایای ناخود اگاه)جمعی خودش را بر ملا میکند...
در کدام قسمت تاریخ یا جغرافیای زمانی گم شده بودم که اکنون اینچنین معلق وگیج تنها به امید دریچه ای نشسته که تصاویرش تصور زندگی را برایم تصویر میکرد.
گم شدیم یا رهایمان کردند دراین بلبشوی هذیانی خونی رنگ؟
تقاص خون کدام عشیره وقبیله را میدادیم؟ما جماعت دنیای بی زمانی ها وبی مکانی ها!
ماگمشدگان تاریخ روز دنیا ، همین جا را می گویم هر جا که توهستی ودر پناه پس پشت دریچه ای دزدانه وکودکانه نگریستن به دنیایی ، زندگی ای که خود گویا نمیدانیم از آن کیست !
دنیای ما یا دنیای پشت دریچه ایها ؟