بوی خوش تاریکی !

کافی است انکار کنی کسی قرار نیست محاکمه شود.اما گاهی که استخوانهایت از درد روزمررگی و تفکرات حاشیه ای تیر کشید ، باز کردن شیار های زخمی ودمل چرکین روح ، حتی انزوا را برایت ترسناک می کند، وچیزی که از آن فرار میکنی جزء زبانی نیست که با آن  می اندیشی یا تصور میکنی، وهمین ادبیاتی است که یا همه چیز است یا هیچ چیز .

بوی خوش تاریکی، حکایت زندگی پنهان اجنه ودیوان نیست بلکه روایت زتدگی درونی فردی است روان پریش که فرافکنی ذهن بیمار او آرکی تایپ های (زوایای ناخود اگاه)جمعی خودش را بر ملا میکند...